Najbardziej podstawowa definicja cellulitu mówi o tym, że mianem tym określamy nieprawidłowość rozrostową tkanki łącznej z zaburzeniami w przepływie krwi i limfy i odkładaniem się tak zwanych produktów odpadowych przemiany materii. Sama tkanka tłuszczowa to połączenie pojedynczych komórek tworzących zraziki tłuszczowe o wyglądzie przywodzącym na myśl kolumny.

Jeśli okres gromadzenia tłuszczów nasila się, co ma miejsce choćby w okresie dojrzewania, zraziki zyskują na rozmiarze i w pewnym momencie problemem stają się niedostatki tkanki łącznej. Skóra staje się przez to nierówna, pojawiają się na niej przy tym nie tylko grudki, ale również zagłębienia. Dziś możemy już mówić nie o jednym, ale o dwóch rodzajach cellulitu: wodnym i lipidowym. Począwszy od okresu dojrzewania w kobiecym ciele odkładają się zarówno zapasy wody, jak i tłuszczu, organizm rozpoczyna bowiem przygotowania do ewentualnej ciąży i nie jest zainteresowany tym, czy jego właścicielka myśli już o macierzyństwie, czy też jeszcze nie.

W pewnym momencie może dojść do przesunięcia tłuszczów i wody w kierunku zewnętrznej warstwy skóry, a tym samym również w kierunku tkanki tłuszczowej. Oczywiście, pod koniec cyklu organizm stara się wydalić wspomnianą nadwyżkę, nie zawsze jest jednak jednakowo skuteczny. Jeśli zatem cykl hormonalny zostanie zaburzony, musimy liczyć się z ryzykiem powstania cellulitu wodnego. Z kolei cellulit lipidowy występuje zarówno w głęboko ułożonych warstwach skóry, jak i w tkance łącznej, w której znajdują się nie tylko same komórki tłuszczowe, ale również kwasy tłuszczowe, które dostarczane są drogą krwi. Jeśli warunki są prawidłowe, możemy liczyć na ich rozpad na związki, jeśli jednak nie mamy do czynienia z taką sytuacją, komórki pęcznieją i zaczynają tworzyć się guzki, które powszechnie nazywamy cellulitem.

Ze schorzeniem zmagają się przede wszystkim dziewczęta i kobiety, problem może przy tym dotyczyć nie tylko osób z nadwagą, ale i szczupłych. Cellulit bardzo często jest mylony z otyłością, warto więc pamiętać o tym, że mówimy o dwóch różnych stanach, choć często pojawiających się w zbliżonym czasie. Z pierwszymi oznakami cellulitu zazwyczaj mamy do czynienia na zewnętrznej stronie ud i można to stwierdzić po uszczypnięciu na skutek którego skóra jest pofałdowana i nierówna. Na tym etapie w przestrzeniach międzykomórkowych gromadzą się płyny, a skóra jest nieco obrzęknięta i bardziej napięta niż zazwyczaj. W takim momencie warto pomyśleć przede wszystkim o zmianie diety i analizie nawyków żywieniowych.

Dobre rezultaty przynosi wykluczenie słodyczy, przydaje się jednak również minimalizacja tłuszczy pochodzenia zwierzęcego. Nie zaszkodzi też aktywność fizyczna. Może być ona umiarkowana, znacznie większe znaczenie ma bowiem to, czy jest regularna, czy też nie. Z drugim stadium cellulitu mamy do czynienia wówczas, gdy nie potrzeba już testu uszczypnięcia, aby przekonać się o jego istnieniu. Nadal warto kontynuować wykonywane wcześniej zabiegi, znakomite rezultaty dają jednak również masaże wykonywane pod prysznicem z wykorzystaniem szorstkiej rękawicy. O trzecim stadium mówimy wówczas, gdy cellulit jest widoczny bez względu na oświetlenie i właśnie na tym etapie staje się on chorobą.